Poulopoulos Ioannis

Στα μάτια μου τα πολιτικά & κοινωνικά ρεύματα της δεκαετίας του 60 με αποκορύφωμα το “επαναστατικό” 1968, δεν έφεραν μόνο τα εργασιακά ζητήματα, τις κοινωνικές ελευθερίες και τα αντιπολεμικά αιτήματα στο προσκήνιο. Ήταν προάγγελος μιας ανάγκης για αλλαγή και σύγκρουσης με το μεταπολεμικό status quo.

Μεγάλες μορφές των κινημάτων της περιόδου έπαιξαν σημαντικό ρόλο τόσο στους τομείς της νέας τεχνολογίας όσο και στην Green επανάσταση που έφερε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ήταν μία περίοδος εξαιρετικά σημαντικών γεγονότων, αρνητικών και θετικών, για την ανθρωπότητα αλλά και ιστορικό ορόσημο της πορείας του λεγόμενου “δυτικού πολιτισμού”.

Η “αλλαγή” του ΠΑΣΟΚ έγινε το μεγάλο ντου στο κράτος, ένα κόμμα κράτος. Από τον μεσσία Παπανδρέου όλοι μαζί εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στον μεσσία Τσίπρα. Στο ενδιάμεσο όλοι μαζί περιμένουμε τον επόμενο εκλεκτό κάνοντας κριτική αφ ‘υψηλού αναπολώντας τις προ 2008 μέρες των παχιών αγελάδων, του φθηνού δανεισμού και της ψεύτικης ευημερίας. Την πατήσαμε θεωρώντας ότι η “αλλαγή”, η βελτίωση μιας κατάστασης ξεκινάει μόνο από το κεφάλι με τον πολίτη απλό θεατή. Μπορεί έτσι να δουλέψει ένας οργανισμός μια εταιρεία, ένας δήμος; Ο οργανισμός είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτόν, η χώρα είναι οι πολίτες της.

Το ζήτημα με την Ελλάδα είναι ότι έχουμε παραμείνει μια Οθωμανική επαρχία που ταλαιπωρείται από τα ίδια ζητήματα που αντιμετώπισαν οι πρόγονοι μας 200 χρόνια πριν! Δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος, επικρατεί η κακιστοκρατία, η κλεπτοκρατία, η ιδιοτέλεια και μια αδίστακτη ολιγαρχία που νέμεται την εξουσία ανεξάρτητα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση.

Η Εξωτερική Πολιτική δεν έχει τετελεσμένα, πρέπει να προσαρμόζεται στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Μοιάζει περισσότερο με μαραθώνιο παρά με μια παρτίδα σκάκι.

Σκέψεις: Με ευρώ ή δραχμή, με ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ ή όποιον άλλον συσχετισμό δύναμης δεν έχει μέλλον αυτή η χώρα αν δεν προχωρήσουμε σε παραγωγική ανασυγκρότηση. Έξυπνη διαχείριση του χρέους, δίκαιη κατανομή των βαρών, σύγκρουση με την ολιγαρχία και τις παρασιτικές δομές συμβούλων και κρατικών λειτουργών. Κανόνες και ανοιχτές διαδικασίες.

Τα προβλήματα δεν λύνονται απλά με την ανάθεση σε ένα κόμμα, αυτή η ανάθεση και οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις του “αυτόματου πιλότου” μας έφεραν στην καταστροφή. Ας μάθουμε από τα λάθη μας και ας επιστρέψουμε στην πολιτική και στις συμμετοχικές διαδικασίες.

Και κάτι ακόμα πριν τις εκλογές της Κυριακής:
1. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Θα χρειαστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας να διαπραγματευτεί μια λύση με τις χώρες της Ε.Ε. και τους επίσημους θεσμούς της Ένωσης που διακατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να “ηρεμήσουμε” και να ασχοληθούμε με την ανασυγκρότηση της χώρας.

2. Οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια δεν “σχίζονται” ούτε καταργούνται με ένα νόμο ειδικά όταν είσαι στο Ευρώ και την Ε.Ε οπότε καλό θα ήταν να πορευόμαστε με ειλικρίνεια και χωρίς λαϊκισμούς διαφορετικά απαξιώνονται οι θεσμοί και οι κοινωνίες οδηγούνται στα άκρα.