H προσέγγιση του ζητήματος

Πολλές φορές με έχω συλλάβει να προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με ριζοσπαστική διάθεση. Λύσεις του τύπου “ότι δεν λύνεται, κόβεται”, μα στις περισσότερες των περιπτώσεων τα θέματα δεν είναι τόσο απλοποιημένα και έχουν πολλές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. Μια ριζοσπαστική προσέγγιση στο ένα ζήτημα μπορεί να αναταράξει άλλα σε βαθμό μη αναστρέψιμο.

Η εμπειρία των πρώτων 30 χρόνων της ζωής μου, απέδειξε ότι οι μικρές στοχευμένες αλλαγές, είναι και αυτές με τα μεγαλύτερα αποτελέσματα. Αλλαγές χωρίς μεγάλες ανακοινώσεις και πολλά λόγια. Μια αλλαγή την φορά, έλεγχος και πάλι αλλαγή- διόρθωση- βελτίωση όπου χρειάζεται.

Είναι δύσκολο να οριοθετήσεις αυτό το πλαίσιο δράσης τόσο σε προσωπικό, εταιρικό ή ακόμα και σε επίπεδο διακυβέρνησης μιας χώρας. Απαιτεί η ιδέα να γίνει στόχος, χρειάζεται πειθαρχία, επιμονή και φυσικά κανόνες για όσους θα παίξουν μέσα στο σενάριο.

Μαγιάτικα…

Στα μάτια μου τα πολιτικά & κοινωνικά ρεύματα της δεκαετίας του 60 με αποκορύφωμα το “επαναστατικό” 1968, δεν έφεραν μόνο τα εργασιακά ζητήματα, τις κοινωνικές ελευθερίες και τα αντιπολεμικά αιτήματα στο προσκήνιο. Ήταν προάγγελος μιας ανάγκης για αλλαγή και σύγκρουσης με το μεταπολεμικό status quo.

Μεγάλες μορφές των κινημάτων της περιόδου έπαιξαν σημαντικό ρόλο τόσο στους τομείς της νέας τεχνολογίας όσο και στην Green επανάσταση που έφερε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ήταν μία περίοδος εξαιρετικά σημαντικών γεγονότων, αρνητικών και θετικών, για την ανθρωπότητα αλλά και ιστορικό ορόσημο της πορείας του λεγόμενου “δυτικού πολιτισμού”.

Σκέψεις…

Η “αλλαγή” του ΠΑΣΟΚ έγινε το μεγάλο ντου στο κράτος, ένα κόμμα κράτος. Από τον μεσσία Παπανδρέου όλοι μαζί εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στον μεσσία Τσίπρα. Στο ενδιάμεσο όλοι μαζί περιμένουμε τον επόμενο εκλεκτό κάνοντας κριτική αφ ‘υψηλού αναπολώντας τις προ 2008 μέρες των παχιών αγελάδων, του φθηνού δανεισμού και της ψεύτικης ευημερίας. Την πατήσαμε θεωρώντας ότι η “αλλαγή”, η βελτίωση μιας κατάστασης ξεκινάει μόνο από το κεφάλι με τον πολίτη απλό θεατή. Μπορεί έτσι να δουλέψει ένας οργανισμός μια εταιρεία, ένας δήμος; Ο οργανισμός είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτόν, η χώρα είναι οι πολίτες της.

Τώρα να μας δω που πρέπει να μετέχουμε, να δουλέψουμε, να καταστρώσουμε σχέδια για την επόμενη μέρα, να δώσουμε ένα θετικό παράδειγμα… Μάθαμε από τα λάθη μας;

Τα ίδια 200 χρόνια!

Το ζήτημα με την Ελλάδα είναι ότι έχουμε παραμείνει μια Οθωμανική επαρχία που ταλαιπωρείται από τα ίδια ζητήματα που αντιμετώπισαν οι πρόγονοι μας 200 χρόνια πριν! Δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος, επικρατεί η κακιστοκρατία, η κλεπτοκρατία, η ιδιοτέλεια και μια αδίστακτη ολιγαρχία που νέμεται την εξουσία ανεξάρτητα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση.