Περιμένοντας το Godot!

Είχα την χαρά να βρεθώ χθες στο θεατράκι του Δήμου Κορυδαλλού όπου η τοπική θεατρική ομάδα σήκωσε με αξιώσεις την παράσταση “Περιμένοντας το Godot”. Δύο άστεγοι φίλοι ταλαιπωρημένοι από τα καμώματα της ζωής  παραμιλούν και στήνουν αυτοσχέδιες συζητήσεις γύρω από ένα παγκάκι που είναι και η ζωή τους, στην αναμονή για την άφιξη ενός άγνωστου που θα τους δώσει σημαντικές λεπτομέρειες, που θα ανατρέψει την ανούσια καθημερινότητα τους δίνοντας μια διέξοδο… Ο καιρός περνάει, οι εποχές αλλάζουν και συνεχίζουν να είναι δεμένοι στην ιστορία η οποία ορίζει την τύχη τους, περιμένοντας το Godot!

Αν ζούσε ο Samuel Beckett συγγραφέας του έργου, θα αναγνώριζε με σιγουριά στις μέρες μας την ταύτιση του δημιουργήματος του με την ελληνική περίπτωση, με το δράμα της αναμονής και την “αποφασιστική απραξία” μας.

(more…) “Περιμένοντας το Godot!”

Κολλημένοι στην άμμο…

Τελευταία μέρα του Αυγούστου σήμερα, τελευταία μέρα του “ελληνικού καλοκαιριού” για την πλειοψηφία των γηγενών. Ενός καλοκαιριού με ειδική σημασία. Δύο χρόνια κοντά από τότε που μπήκαμε στην “περιπέτεια” και παραμένουμε κολλημένοι στην άμμο. Πάμε και βλέπουμε, ότι μας πουν οι άλλοι, ότι μας φωτίσει ο θεός…

Χωρίς σχεδιασμό γιατί σχεδιασμός και στρατηγική δεν είναι η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, που χωλαίνει η σημερινή κυβέρνηση, μα ούτε το περίφημο fast track με τα “πετροδολάρα”. Το πρώτο θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο μέλημα μιας Ευρωπαϊκής Αριστεράς η οποία δεν θέλει πολίτες δύο ταχυτήτων, ωφελημένους και μη, insiders & outsiders. Το δεύτερο τώρα όπως έχει αποδειχθεί στην παγκόσμια οικονομική ιστορία μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος είναι η ελαχιστοποίηση του κρατικού ίχνους και η παραχώρηση σε ιδιώτες όλων των σημαντικών εθνικών κεφαλαίων σε συνθήκες πίεσης με τις ελάχιστες δυνατές αποδόσεις. Αυτό φυσικά προϋποθέτει σημαντικές παραχωρήσεις, αλλαγή του τοπίου, ανάπτυξη χαμηλού επιπέδου με τις ελάχιστες ανταποδόσεις πίσω στη κοινωνία.

(more…) “Κολλημένοι στην άμμο…”

Λεμονιές και Πορτοκαλιές στις γειτονιές!

Από το παράθυρο του δωματίου μου αντικρίζω χρόνια και χρόνια, την μεγάλη λεμονιά που στέκει πεισματικά κόντρα στους καιρούς στον φυτεμένο πίσω αύλιο χώρο μιας μονοκατοικίας της οδού Ηπείρου στο Κορυδαλλό. Η λεμονιά αυτή και τα υπόλοιπα φυτά δίπλα της είναι και το μόνο σημάδι μου στις αλλαγές των εποχών. Την βλέπω στους ανθούς της, στα πρωτοβρόχια με τις σταγόνες να πέφτουν όμορφα πάνω της, στα κρύα και πάλι κύκλο στα ξανοίγματα της. Άλλοτε γεμάτη με καρπούς και άλλοτε αφημένη στη τύχη της να απλώνεται στο χώρο.

Μένει εκεί όμως και φέρνει ένα διαφορετικό άγγιγμα στο παράθυρο μου και σε όσους τυχερούς ακόμα έχουν πρόσβαση οπτικά στην πίσω αυλή. Δυστυχώς η άναρχη δόμηση και επέκταση των αστικών ιστών στην Αττική περιφέρεια, μας οδήγησε μακρυά από την φύση με τρόπο εγκληματικό τόσο για μας αλλά και για τις επόμενες γενιές! Με αφορμή ένα έντυπο του δήμου για την προστασία των δέντρων και του πρασίνου στην πόλη αναρωτήθηκα τι μπορεί να είναι αυτό που να μας κάνει τόσο μα τόσο εχθρικούς. Το φυλλάδιο συμβούλευε για την ορθή προσέγγιση των κατοίκων με το πράσινο, πότισμα, όχι κλάδεμα, προφύλαξη της μικρής πράσινης κληρονομιάς της πόλης μας.

(more…) “Λεμονιές και Πορτοκαλιές στις γειτονιές!”

Κάτι Κυριακές, ωραίες Κυριακές…

…Σαν και αυτή την μεγάλη την καλοκαιρινή, με πιάνω να χάνομαι σε ωραία ακούσματα και ταξιδιάρικες σκέψεις. Μουσικές, καμώματα, επιθυμίες, φιλοσοφίες, αναζητήσεις από αυτές που δεν θα πεις και δεν θα γράψεις, που δεν θα γράψω ίσως και εδώ.  Πυγολαμπίδες έχουμε στα σίγουρα μέσα στο κεφάλι μας και μας ανακατώνουν! Τα καλά και τα άσχημα… τα ωραία λένε είναι αυτά που δεν ήρθαν ακόμα, η ευχή να ζήσουμε και να πεθάνουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς. “Ωραίες νύχτες”, αναπολώ δυνατά. Ωραίες Κυριακές από αυτές που ανοίγουν καλοκαίρια και κλείνουν καλοκαίρια, που κλείνουν ιστορίες και αρχίζουν άλλες…

Σε κάτι τέτοιες στιγμές ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος, το έχετε ζήσει και εσείς στα σίγουρα ακόμα και αν δεν το ομολογείτε…

Στις Κυριακές αυτές λοιπόν!

Gil Scott-Heron RIP, the Revolution will not be Televised!

Έπεσε στην αντίληψη μου ένα δημοσίευμα σχετικά με τον θάνατο του Gil Scott-Heron. Μουσικός, ποιητής, πολιτικός ακτιβιστής, διανοούμενος, επαναστάτης- μορφή του αγώνα για ισότητα και ελευθερία των “μαύρων” της Αμερικής! Ένα από τα διάσημα και αμφιλεγόμενα έργα του, το μελοποιημένο “The Revolution will not be Televised” γραμμένο για μια άλλη εποχή παραμένει τόσο επίκαιρο και στις μέρες μας. Με τον θάνατο του δίνει ένα ακόμη μήνυμα σε όλους.

Η αλλαγή στον τρόπο που ζούμε και η διαμόρφωση μιας καλύτερης κοινωνίας για όλους μας είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί την εσωτερική πρώτα αντίληψη και αλλαγή και έπειτα την εξωτερίκευση αυτής μέσα από αγώνες, συμμετοχικές δράσεις και επιδιώξεις. Συμμετοχή σε όλες τις συλλογικές διαδικασίες συμμετοχή στην Κοινωνία των Πολιτών.

The Revolution will not be Televised, the Revolution will be Live!

(more…) “Gil Scott-Heron RIP, the Revolution will not be Televised!”