«Κρατήσου, μην αφήνεις το ένα χέρι αν δεν κρατηθείς γερά από το άλλο» – Μ. Ανδρουλάκης, Μαύρο Κουτί
Ο παραπάνω αφορισμός του Μίμη Ανδρουλάκη, ξύπνησε μέσα μου μνήμες από την σχολή αναρρίχησης που παρακολούθησα το 2022. Ο Άκης Καραπετάκος, ένας από τους πιο έμπειρους εκπαιδευτές μου, με τον απέριττο τρόπο του, μας εξηγούσε την φιλοσοφία πίσω από την τέχνη της σπορ αναρρίχησης στο βράχο, μια τέχνη που απαιτεί όχι μόνο φυσική δύναμη αλλά και ψυχική σταθερότητα.
Μπορώ να θυμηθώ κάποιες φορές που με έχει πιάσει ένας κόμπος στο στομάχι βλέποντας το αγριεμένο, ατίθασο βουνό πριν από κάποια εξόρμηση. Είναι ο προεγκατεστημένος μηχανισμός που έχει ο άνθρωπος για την επιβίωση του.
Αυτός ο εξελικτικός μηχανισμός εκατομμυρίων ετών είναι πάντα εκεί σε μία προσπάθεια να μας διατηρήσει ζωντανούς. Είναι σαν να σου λέει… “πρόσεχε, που πας να μπλέξεις, εδώ είσαι ασφαλής και προστατευμένος”.
Για κάθε χρήση…
(post @ facebook 25/09)
Το άρθρο που διαβάζετε, με τον συγκεκριμένο τίτλο, το έχω αποφασίσει ένα χρόνο τώρα αλλά βρισκόταν στην αναμονή. Η συμμετοχή μου πρόσφατα σε μία σχολή βουνού με εκπαιδευτή τον Παύλο Τσιαντό, οι συζητήσεις, η εκπαίδευση και τα συμπεράσματα, μου ενίσχυσαν τις σκέψεις για τις συγκεκριμένες γραμμές.
Η αρχαία Σικυώνα βρίσκεται μία ανάσα από το πολύβουο και τουριστικό Κιάτο της Κορινθίας. Έμαθα για την τοποθεσία τα τελευταία χρόνια και είχα αφήσει μία ανοιχτή εκκρεμότητα την επίσκεψη μου στον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο. Για να βρεθεί κάποιος στον χώρο θα πρέπει να περάσει από το χωριό Σικυώνα, ένα τυπικό επαρχιακό χωριό στο κέντρο του οποίου ξεχωρίζει ο ναός της Αγίας Τριάδας με την αναπαλαιωμένη πρόσοψη. Έξω από το χωριό σε μικρή απόσταση βρίσκεται η αρχαία τοποθεσία.