Τελευταία μέρα του Αυγούστου σήμερα, τελευταία μέρα του “ελληνικού καλοκαιριού” για την πλειοψηφία των γηγενών. Ενός καλοκαιριού με ειδική σημασία. Δύο χρόνια κοντά από τότε που μπήκαμε στην “περιπέτεια” και παραμένουμε κολλημένοι στην άμμο. Πάμε και βλέπουμε, ότι μας πουν οι άλλοι, ότι μας φωτίσει ο θεός…
Χωρίς σχεδιασμό γιατί σχεδιασμός και στρατηγική δεν είναι η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, που χωλαίνει η σημερινή κυβέρνηση, μα ούτε το περίφημο fast track με τα “πετροδολάρα”. Το πρώτο θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο μέλημα μιας Ευρωπαϊκής Αριστεράς η οποία δεν θέλει πολίτες δύο ταχυτήτων, ωφελημένους και μη, insiders & outsiders. Το δεύτερο τώρα όπως έχει αποδειχθεί στην παγκόσμια οικονομική ιστορία μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος είναι η ελαχιστοποίηση του κρατικού ίχνους και η παραχώρηση σε ιδιώτες όλων των σημαντικών εθνικών κεφαλαίων σε συνθήκες πίεσης με τις ελάχιστες δυνατές αποδόσεις. Αυτό φυσικά προϋποθέτει σημαντικές παραχωρήσεις, αλλαγή του τοπίου, ανάπτυξη χαμηλού επιπέδου με τις ελάχιστες ανταποδόσεις πίσω στη κοινωνία.
Ο άλλος τρόπος είναι επαναδιατύπωση της αφήγησης για το μέλλον της χώρας και τους κατοίκους της η οποία δεν θα γίνει σε στυγνούς οικονομικούς όρους. Που είμαστε, τι έχουμε, που θέλουμε να πάμε και με ποιους θα πορευτούμε. Ακόμα και αν χρειάζεται να κάνεις ταχύτατες διορθώσεις για να βγάλεις το κεφάλι έξω από το νερό το κάνεις με τρόπο που θα προστατέψεις τους οικονομικά ασθενέστερους και τους αδύναμους. Είναι συντριπτική υποχρέωση κάθε ελληνικής κυβέρνησης να προστατέψει τους πραγματικά αδύναμους- να τους ενισχύσει κιόλας σε τέτοιους καιρούς. Χτυπάς τα καρτέλ, χτυπάς την φοροδιαφυγή, φορολογείς τον πλούτο, αναδιανέμεις το εισόδημα, αποκαθιστάς τις αδικίες, γκρεμίζεις τους μηχανισμούς που καθηλώνουν.
Ενισχύεις την νέα γενιά, την νεανική επιχειρηματικότητα, δίνεις ευκαιρίες. Φροντίζεις τα νιάτα, τα καθοδηγείς, τα προστατεύεις, τα κρατάς στη χώρα σου, δημιουργείς συνθήκες που θα τους δώσουν την ευκαιρία να συνεισφέρουν, να στήσουν επιχειρήσεις, να παράξουν καινοτομία και πλούτο για την κοινωνία. Δεν τα τρομοκρατείς, δεν τα παραγκωνίζεις, δεν τα συντρίβεις στα ελάχιστα εγγυημένα, στην μιζέρια, στην πίεση ενός άδικου εκπαιδευτικού συστήματος.